Leerkrachten spreken: ‘Ineens moest het plezant zijn. Drillen mocht niet meer’

https.docx

Download DOCX • 474KB

Ik ben altijd enorm trots geweest op ons onderwijs en hoe wij mondiaal scoorden op dit gebied. Om nu te vernemen dat ons onderwijs daalt in niveau doet mijn hart een beetje bloeden.

Het bovenstaand artikel gaat over de verschillen tussen ons huidig onderwijs, en het onderwijs van vroeger, doorheen het artikel zijn er heel wat verwijzingen naar hoe het vroeger was. Een van de topics die steeds terugkomen is dat het onderwijs vroeger veel strenger was en er een sterke focus lag op het van buiten leren. In tegenstelling tot nu, waar de focus meer ligt op plezier en heel wat randactiviteiten.

Zelf word ik ook steeds heen en weer geslingerd tussen beide overtuigingen. Ik heb zelf nog een redelijk strenge opvoeding genoten, waar doceren de norm was en er van onderwijsleergesprek, quizjes, groepswerkjes, etc... weinig sprake was. Voor ons was het wel een boek vol woordenlijsten die van buiten geleerd moesten worden en op de evaluatie penden wij dan de volledige definitie neer. Het is voor mij echt een aanpassing om over te schakelen naar modernere manieren van lesgeven, gewoonweg omdat dit voor mij onbekend terrein is.

Is onze moderne aanpak zoveel beter? Ik kan er eerlijk gezegd geen antwoord op geven. Persoonlijk ben ik goed terecht gekomen met hoe ik ben onderricht. En zou ik minder goed teren op het modern onderwijs, waar er heel veel gerekend wordt op creativiteit van zowel leerlingen als leerkrachten. Maar dit zal zeker niet voor iedereen zo zijn.

De kwestie dwingt ons hierover na te denken en te reflecteren over wat er verbeterd is, maar ook vooral te kijken naar waar we achteruit zijn gegaan. Ik ben van mening dat er moet gestreefd worden naar een mix, waarbij er een goede balans tussen de twee uitersten ontstaat. Daarnaast moeten we blijven evolueren en onze manier van aanpak in vraag stellen, enkel zo denk ik dat we vooruitgang kunnen boeken.